Drogredenen om toch nog windmolens op land te plaatsen
In stukken van gemeente, regio en provincie wordt nog steeds gezegd, dat ‘er niet genoeg ruimte is op zee’. Organisaties en partijen achter het klimaatakkoord zoals de S.E.R. verspreiden deze informatie ook nog steeds. Dat klopt echter niet meer. Volgens het PBL is er op de Nederlandse Noorzee ruimte voor 341 TWh (!) Dat kost dan 10% van het zee-oppervlak, waarbinnen nog ruimte is voor meervoudig gebruik. Zie pag. 6 van: https://windalarm.org/doc/position-papers/Windalarm%20-%20Alle%20wind%20kan%20naar%20zee%2022-05-2021.pdf
‘De RES -doelstelling van 35 TWh is nog niet gehaald’.
Tja, het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) mag alleen de cijfers t/m 2019 naar buiten brengen. Alsof er daarna niets meer gebeurd is.
“Met alleen zon op land kom je nóg meer in de knoop met het elektriciteitsnetwerk. We zullen moeten combineren met windenergie.”
Maar volgens TNO maakt het voor het net (en voor het klimaat!) niet uit of die turbine op land staat of op zee. Voor de burger des te meer: op zee is gezonder en goedkoper. Zie: www.windalarm.org/tno
Windenergie-op-zee zou negatieve ecologische effecten hebben.
Dat is inmiddels onderzocht. Het blijkt dat windmolenparken juist positief zijn voor de biodiversiteit en dat tegen een molen op zee de helft minder vogels aan vliegen dan op land .
www.universiteitvannederland.nl/college/waarom-zijn-kabeljauwen-zo-dol-op-windmolens
‘De visserij heeft er last van’. In de huidige windparken mag niet gevist worden.
Dat blijken daardoor goede kraamkamers te zijn, waardoor de visstand toeneemt, ook elders in de Noordzee. In nieuwe windparken, met hogere turbines is het mogelijk om tussen de turbines in vis, mosselen en oesters te kweken.
Zie het voorlichtingsfilmpje van het ministerie van Economische Zaken en Milieu: www.youtube.com/watch?v=BCJ2JEn-8DU
Lokale zelfvoorziening (energieneutraliteit) noemt men ‘opdracht’ van de Rijksoverheid
Maar is een ideaal waar men zelf voor gekozen heeft in een tijd, dat wind-op zee nog duurder was dan op land. Echter, dat was al niet meer het geval bij het tekenen van het klimaatakkoord.
Gemeenten mogen uiteraard zelfvoorziening nastreven maar het is niet eerlijk dat dit naar de eigen bevolking wordt verkocht als zijnde een essentiële bijdrage aan de energietransitie. Het is voor een gemeente, regio en provincie een vrij extreem politiek concept dat ook niet op andere producten wordt toegepast (graan, computers, auto’s, financiële sector, onderwijs, datacenters). Er lijkt geen maatschappelijke meerwaarde aan vast te zitten buiten een symbool functie, maar gaat wel ten koste van overheidsfinanciën, inwoners en landschap.
